|
Nasze miasto
Jako
wioska zaistniała na mapie Polski we wczesnym średniowieczu. W 1415 roku
nosiła nazwę Przesucha. Obecna nazwa Przysucha używana jest od roku
1490, a w historycznych zapiskach widnieje przy okazji transakcji Pawła
Męciny z Przysuchy. W dniu 11 grudnia 1710 roku, na mocy przywileju
wydanego przez króla Augusta II Mocnego, otrzymała prawa miejskie, które
utraciła w 1869 r. Ponowne przyznanie praw miejskich nastąpiło w 1958 r.
Od 1795 r. Przysucha znajdowała się w zaborze austriackim a następnie w
latach 1809-15 w Księstwie Warszawskim. Pod koniec XIX w. nastąpił
upadek przemysłu z powodu braku połączeń kolejowych. Miasto ma
niecodzienny układ architektoniczny, który zawdzięcza zamieszkującym je
przed laty trzem społecznością: niemieckiej, żydowskiej i polskiej. Pozostawiły
one po sobie trzy odrębne rynki, które do dziś możemy podziwiać.
Pozostałością po społeczności żydowskiej jest synagoga z końca XVIII w.
i cmentarz żydowski. Na rynku Polskim znajduje się
barokowo-klasycystyczny kościół katolicki. Budowa kościoła została
zrealizowana w 1786 roku, dzięki fundatorce Urszuli z Morstwinów
Dembińskiej. W parku, nie daleko naszego Gimnazjum, znajduje się dwór
rodziny Dembińskich, z pierwszej połowy XIX w. Obecnie mieści się tam
muzeum im. Oskara Kolberga (1814-90), który urodził się w naszym
mieście. Dom rodzinny tego znakomitego etnografa i miłośnika pieśni
ludowej, znajduje się w centrum miasta. Kolejnym zabytkowym budynkiem
jest lamus z XVII w. W latach 1939-40 okolice Przysuchy były terenem
intensywnych działań Hubalczyków. 26 IX 1944 w podprzysuskich lasach
miała miejsce bitwa pomiędzy 25 i 24 pułkiem AK a niemiecką ekspedycją
przeciwpartyzancką. Partyzanci przełamali pierścień i wyszli z
okrążenia. W Przysusze została założona w 1918 pierwsza w Polsce
Spółdzielcza Szkoła Zawodowa, założył ją Ludwik Skowyra. Młodzież po
ukończeniu Gimnazjum może się kształcić, w wielo-profilowym Liceum
Ogólnokształcącym, Technikum Mechanicznym lub Liceum Zawodowym.
|
|
